Herken je jezelf hierin?

Je voelt je leeg en uitgeput in je relatie(s).

Je geeft, past je aan en probeert harmonie te bewaren, maar je voelt je steeds uitgeput. Je verlangt naar liefde en verbinding, maar in plaats daarvan voel je je steeds leger en vermoeider.

Je past je steeds aan, bent bang om te veel of te weinig te zijn.

Je voelt je continu verantwoordelijk voor de sfeer en stemming van de ander. Je probeert niet “te veel” te zijn, maar ook niet “te weinig,” uit angst voor afwijzing of kritiek.

Je zoekt liefde en bevestiging buiten jezelf.

Je hoopt dat iemand je eindelijk ziet, waardeert en geeft wat je zo hebt gemist. Maar hoe hard je ook zoekt, het lijkt nooit genoeg.

Je trekt steeds partners aan die je leegzuigen of manipuleren.

Je herkent achteraf de patronen, maar telkens beland je in een relatie waarin je wordt gemanipuleerd, gecontroleerd of leeggezogen.

Je voelt je verantwoordelijk voor de emoties van anderen.

Als iemand boos, verdrietig of teleurgesteld is, voel jij je verantwoordelijk om het op te lossen. Je zet je eigen gevoelens aan de kant om de ander te helpen, zelfs als het ten koste van jezelf gaat.

Je weet dat er iets niet klopt, maar je krijgt er geen grip op.

Er is een knagend gevoel dat er iets mis is in je relatie of in hoe je je voelt, maar je kunt de vinger er niet op leggen. Je vraagt je af of jij misschien het probleem bent.

Je hebt al veel therapieën geprobeerd, maar niets lijkt écht te werken.

Je hebt inzichten opgedaan, je hebt aan jezelf gewerkt, maar de patronen blijven terugkomen. Misschien heb je nog nooit écht geleerd hoe je je zenuwstelsel en diepgewortelde overtuigingen kunt resetten.

Je hebt al veel gelezen over narcisme of toxische relaties, maar het voelt alsof je steeds terugvalt.

Je herkent de rode vlaggen, je begrijpt de dynamiek, maar het lukt je niet om blijvend los te komen. Alsof iets je steeds terugtrekt.

Dit is geen toeval.

En het is al helemaal niet jouw schuld.

Wat gebeurt er in je zenuwstelsel & limbisch systeem bij codependentie?

Wat jij voelt — die constante alertheid, het aanpassen, het scannen van de ander — is geen persoonlijkheidsprobleem. Het is een diep verankerd overlevingspatroon dat geprogrammeerd zit in je lichaam en je brein.

Codependentie is geen ‘gedrag’, het is een diepe lichamelijke en emotionele programmering.

Dit is hoe het werkt:

• Je zenuwstelsel reguleert continu hoe veilig je je voelt — in jezelf, in contact met anderen en in relaties. Bij codependentie staat je systeem chronisch in de ‘alert-stand’. Je lichaam verwacht onbewust gevaar zodra je jezelf laat zien, en leert dat aanpassen veiliger is dan voelen.

• Je limbisch systeem is het deel van je brein dat emoties, herinneringen en sociale signalen verwerkt. Dit systeem koppelt liefde aan overleving. Dat betekent dat zelfs ongezonde relaties kunnen voelen als ‘veilig’ — simpelweg omdat ze bekend zijn.

• Samen vormen je zenuwstelsel en limbisch systeem de basis van jouw overlevingspatronen. Pas als je deze diepliggende programmering herkent en reset, ontstaat er ruimte om vanuit innerlijke veiligheid en je echte zelf te leven.

Echte heling begint niet bij harder werken aan jezelf, maar bij het resetten van deze diepe programmering in je zenuwstelsel en limbisch systeem.

Dit is de diepere laag die in mijn begeleiding altijd centraal staat — omdat blijvende verandering niet begint in je hoofd, maar in je hele systeem.