Mijn Visie
Thuiskomen bij jezelf, voorbij protocollen en hokjes
Na jarenlang zelf vastgelopen te zijn in protocollen en hokjes, ontdekte ik iets fundamenteels: echte transformatie laat zich niet vangen in schema’s of standaardmethodes. Wat ooit diep in je wezen is gegrift, herschrijf je niet door lijstjes af te werken. Het vraagt zachtheid, bedding en een proces dat jouw unieke lagen respecteert.
Ik geloof dat heling geen rechte weg is. Het is een persoonlijk pad van thuiskomen bij jezelf — laag voor laag.
Waarom protocollen de kern niet raken
Veel mensen hebben jarenlang therapieën, trajecten of hulpverlening gevolgd.
Met lijstjes, protocollen en gesprekken die keurig langs alle hokjes gaan: sociaal functioneren, psychisch functioneren, daginvulling, praktische zaken.
Toch veranderde er vaak weinig.
Je leerde misschien beter plannen, iets gestructureerder leven of tijdelijk grip krijgen op angst. Maar diep vanbinnen bleef er iets knagen. Omdat de kern nooit werd geraakt.
Als je jarenlang bent meegenomen langs losse puzzelstukjes, is het logisch dat er onzekerheid ontstaat wanneer je ineens in een traject stapt dat het tegenovergestelde doet. Waar het niet gaat om hokjes afvinken, maar om het herstellen van jouw fundament.
Terug naar de kern
Ik werk niet vanuit protocollen of symptoombestrijding.
Omdat ik zelf heb ervaren dat dat niet werkt.
Wat wél werkt, is teruggaan naar de kern: naar de lagen waar wonden, patronen en programmeringen ooit zijn ontstaan. Naar het zenuwstelsel dat voortdurend in alarmstand leeft. Naar al die delen in jou die nooit bedding hebben gehad.
Al die ervaringen, overtuigingen en patronen verdwijnen niet vanzelf.
Ze laten diepe sporen na in je lichaam, je zenuwstelsel, je denken en je innerlijke wereld. Ze vormen als het ware een ingeschreven verhaal in je hele wezen — voelbaar aanwezig, zelfs als je het niet bewust ziet.
Alle lagen horen erbij
Je bestaat niet uit één innerlijk kinddeel of één innerlijke tienerdeel.
Er zijn vele leeftijden en lagen in jou: de peuter, het basisschoolkind, de tiener, je jongvolwassen zelf, beschermingsdelen, stemmen die je klein hebben gehouden.
Al die delen kunnen zich tijdens ons werk op hun eigen moment aandienen, elk met hun eigen pijn, bescherming en verhaal.
Codependentie is niet wie je werkelijk bent.
Het is wie je ooit moest worden om veilig te zijn.
Alles wat je hebt meegemaakt is echt.
Al die ervaringen, emoties, overtuigingen en patronen hebben zich diep in je wezen vastgezet, in hoe je denkt, voelt, reageert en leeft.
De markeerstift herschrijven
Codependentie is als lopen in de mist, naast je ware zelf, geleid door oude patronen, overtuigingen en beschermingsmechanismen.
De dikke markeerstift staat voor al die ervaringen, overtuigingen, emoties en patronen die je hele levensverhaal hebben gevormd. Niet erbovenop, maar ín de tekst zelf. Op elke bladzijde, in elk hoofdstuk, zijn sporen te vinden van hoe je je hebt aangepast om te kunnen overleven.
Dat alles is echt gebeurd, maar het hoeft niet te blijven bepalen wie je bent.
Het mag herschreven worden — met herhaling, veilige bedding en een diep proces van innerlijke verankering.
Zo vervagen langzaam de markeringen en komt je ware zelf weer helder naar voren.
Zachtheid in plaats van herbeleving
Door de jaren heen heb ik mijn eigen manier ontwikkeld om met trauma en diep schaduwwerk te werken, in zachtheid en zonder herbeleving.
En steeds opnieuw zie ik hoe diepgaand en bevrijdend dat is.
Ik graaf niet in trauma en geloof niet dat je elk heftig moment opnieuw moet beleven om te kunnen helen. Methoden die volledig op herbeleving steunen, zoals EMDR, zijn niet de enige weg. Er is een andere weg.
Mijn manier gaat over bedding geven aan al die delen die dat nooit hebben gehad. Over het kalmeren van een zenuwstelsel dat te lang in overdrive heeft gestaan. Over het herschrijven van diepe patronen en overtuigingen die je hebben vastgezet in codependentie.
Je systeem weet precies wat klaar is om gezien te worden.
Ik beweeg mee. In zachtheid, bedding en liefde.
Zo kunnen de diepste lagen vanzelf naar boven drijven — niet als herhaling van pijn, maar als bevrijding.
Echte transformatie
Werkelijke transformatie voelt niet zwaar, maar juist als opluchting.
Als ruimte. Als vrijheid.
Het gaat om het terughalen van al jouw delen, zodat je weer thuis kunt komen bij je kern.
Codependentie is geen enkelvoudig probleem.
Het is verweven met je hele zijn, met je lichaam, je emoties, je denken, je relaties en je innerlijke wereld.
Het vraagt om een totaalbenadering waarin alle lagen meegenomen worden.
En dan ontstaat er iets nieuws. Er is bedding. Er is veiligheid. Er is zelfliefde. Er zijn gezonde grenzen. Er is empathie in balans. De oude markeringen vervagen, tot je stevig verankerd bent in wie jij werkelijk bent.
Ja, er zullen altijd uitdagingen blijven komen.
Maar dan als gezonde impulsen voor groei en ontwikkeling, niet langer als herhaling van oude wonden.
Wil je hier meer over ontdekken?
Als je voelt dat deze visie resoneert, nodig ik je uit om verder te lezen over mijn trajecten en werkwijze.
Dit werk is geen quick fix.
Het is een diep proces van thuiskomen bij jezelf.
Wil je begrijpen waarom codependentie zo vaak onzichtbaar blijft in de reguliere zorg en waarom veel methodes niet diep genoeg gaan?
Lees dan mijn uitgebreide blog: Waarom codependentie zo vaak wordt gemist, ook in de reguliere zorg
