Ik groeide op in een toxische omgeving

Een narcistische moeder, een vader die zichzelf verloor in alcohol. Als kind leerde ik al vroeg dat liefde betekende: scannen, pleasen, verdwijnen. Codependentie was bijna onvermijdelijk, geboren met trauma, gevormd in een gezin waar veiligheid er niet was.

Die vroege pijn bleef niet zonder gevolgen. In mijn tienerjaren ontwikkelde ik eetstoornissen die jarenlang mijn leven zouden beheersen. Het was een manier om de ondraaglijke gevoelens uit mijn vroege jeugd en het seksueel misbruik te verdoven, om controle te behouden waar alles onveilig aanvoelde. Later trok ik narcistische partners aan en herhaalde hetzelfde patroon zich. Mijn systeem herkende onveilige liefde als iets vertrouwds en keer op keer verloor ik mezelf erin.

Tot ik niet meer kon. Gebroken. Uitgeput. En al mijn leven lang met die ene vraag in mijn hoofd: hoe kom ik hieruit?

Juist op dat dieptepunt begon mijn weg terug. Niet door mezelf sterker voor te doen, maar door laag voor laag toe te laten wat ik altijd had vermeden. Door eindelijk te voelen wat er werkelijk in mij leefde. Door mijn zenuwstelsel te helen, mijn grenzen terug te vinden en mijn patronen te doorzien.

Daar ontdekte ik de sleutel die geen enkele opleiding mij ooit had kunnen geven: wezenlijke heling ontstaat niet door nóg meer kennis, maar door verbinding. Met je lichaam, met je zenuwstelsel, met de delen in jou die ooit moesten overleven.

Dat is de bedding die ik vandaag bied. Niet als theorie, maar als doorleefde ervaring. Omdat ik weet hoe het voelt om jezelf kwijt te raken. En omdat ik weet dat er een weg terug is naar jezelf, naar innerlijke rust, naar vrijheid.

Misschien herken jij jezelf hierin, in andere vormen, maar met dezelfde leegte en strijd. Weet dan dat je niet alleen bent.

Vanuit ervaring, niet uit theorie

Ik sta hier niet met een methode uit boeken. Wat ik deel, is iets wat ik zelf heb moeten leven. Omdat ik weet hoe het voelt om jezelf kwijt te raken. Om te zoeken naar liefde en veiligheid, en onderweg jezelf te verliezen.

Niet omdat ik één methode volg, maar omdat ik zelf door alle lagen ben gegaan. Van overleven naar voelen. Van aanpassen naar belichamen. Alles wat ik nu doorgeef, heb ik niet alleen in opleidingen geleerd, maar vooral door het leven zelf – door vallen, breken, opnieuw beginnen en laag voor laag thuiskomen bij mezelf.

Ik ken het leven op de tast. Tussen trauma en overleving. Tussen hoop en loyaliteit. Steeds proberen te begrijpen wat nooit klopte, en toch trouw blijven aan wie pijn deed. Ik pleaste. Ik voelde voor de ander. Ik zorgde, paste me aan, slikte in. Tot ik brak. Tot ik begon te zien hoe diep die patronen geworteld zaten in mijn zenuwstelsel, mijn lichaam, mijn hele zijn.

Alles wat ik nu doorgeef, heb ik eerst zelf moeten doorvoelen. Mijn missie komt niet voort uit theorie, maar uit ervaring. Uit het verlangen naar waarheid, naar veiligheid, naar liefde. En de weg terug – naar mezelf.

Er wordt nog steeds te weinig écht begrepen over codependentie. Alsof het alleen gaat om gevoeligheid of moeite met grenzen. Maar wie er middenin zit, weet: dit gaat veel dieper. Het raakt je zenuwstelsel, je hechting, je identiteit. Het zit verweven in je lichaam en in hoe je je leven hebt ingericht.

Wat mij drijft, is dat onzichtbare zichtbaar maken. De pijn onder het patroon. Het overleven dat ooit nodig was. En vooral: de weg terug naar jezelf.

Ik heb vele opleidingen, trainingen en trajecten gevolgd in psychologie, lichaamsgericht trauma-herstel, energetisch werk en coaching. Ze gaven mij waardevolle kennis en kaders. Maar de echte verandering begon pas toen ik niet langer buiten mezelf zocht, maar durfde te voelen wat er werkelijk in mij leefde.

Onderweg ontdekte ik iets wat geen enkele opleiding mij had kunnen leren: dat wezenlijke heling niet ontstaat uit kennis alleen, maar uit verbinding. Met je lichaam, je zenuwstelsel, je hechting en de delen in jou die ooit zijn afgesplitst om te overleven. Dáár ligt de sleutel. Niet in theorie, maar in ervaring.

Wat ik heb ontwikkeld (en wat je bij mij vindt)

De sleutel naar innerlijke bevrijding die ik zelf heb gevonden, heb ik omgezet in een eigen, zorgvuldig opgebouwd traject. Niet omdat er nog een methode bij moest, maar omdat ik weet wat codependentie werkelijk vraagt: veiligheid, precisie en werken daar waar het klopt.

Ik werk niet met vaste protocollen of modellen. Geen standaard methodes, geen spirituele omwegen. Wat ik bied, is afgestemd, doorleefd en exact genoeg om wérkelijk iets te verschuiven.

We werken daar waar jouw systeem het aangeeft:

• met je zenuwstelsel, dat mag leren van overleven terug te keren naar rust;

• met je limbisch systeem, zodat spanning niet langer verward wordt met liefde;

• met de delen in jou die zich ooit afsplitsten om je te beschermen en nu weer bedding, erkenning en integratie vragen.

Die delen zijn geen archetypen of concepten, maar echte, bewoonde plekken in je binnenwereld. Ze hebben gevoeld, gereageerd, keuzes gemaakt en dragen nog steeds de last van toen. In ons werk krijgen ze ruimte, zodat jij niet langer geleid wordt door oude overleving, maar door innerlijke veiligheid en volwassen kracht.

Ook je energie nemen we mee, niet als iets zweverigs, maar als je innerlijk kompas. Het laat zien waar spanning vastzit, waar je jezelf inhoudt, en waar jouw waarheid opnieuw mag stromen.