Er komt een moment waarop je beseft:
het trauma zit niet alleen in wat er toen gebeurde —
maar in wat je sindsdien bent gaan geloven.
Over jezelf.
Over liefde.
Over veiligheid.
Wat mij het meeste hielp,
was begrijpen dat ik mijn trauma niet hoefde te herbeleven om het te helen.
Ik mocht het herschrijven.
Niet via technieken die me opnieuw overweldigden —
maar via zachtheid, via lichaamswerk,
via veiligheid in mijn zenuwstelsel.
Via de weg terug naar mezelf.
In deze blog neem ik je mee in wat trauma werkelijk is,
hoe het zich vastzet in je systeem,
en hoe je — met compassie en bewustzijn — de patronen kunt loslaten
die ooit je overleving dienden,
maar je nu misschien vasthouden.
Wat trauma écht is – en waarom dat belangrijk is
De binnenwereld van trauma – wat niemand je vertelt
Het woord trauma komt van het Grieks: “wond”. Maar trauma is niet de wond aan de buitenkant.
Het is de imprint aan de binnenkant.
Trauma is geen feit — het is een ervaring. Het is wat er in jou gebeurde toen iets te veel was, te snel, te overweldigend.
En je zenuwstelsel geen ruimte had om het te dragen.
De gebeurtenis kan allang voorbij zijn, maar de reactie leeft voort —
in je lichaam, je emoties, je overtuigingen, je gedrag.
Trauma is wat je moest wegdrukken.
Wat er níét kon gebeuren:
jouw grenzen, jouw emoties, jouw waarheid.
Trauma hoeft niet ‘groot’ te zijn
Veel mensen denken bij trauma aan mishandeling, misbruik of verlies.
Maar trauma kan ook ontstaan uit:
– Altijd je emoties moeten inslikken
– Geen veilige hechting ervaren
– Op eieren lopen in je jeugd
– Geleerd hebben dat jij “te veel” bent
Trauma is elk moment waarop je zenuwstelsel overbelast raakte,
en niemand je hielp het te reguleren.
Dus paste jij je aan.
Je trok je terug. Je werd alert. Je leerde scannen.
Je overleefde.
Hoe je zenuwstelsel trauma opslaat
Je brein werkt samen met je lichaam om je veilig te houden.
Bij trauma raken drie belangrijke gebieden uit balans:
-
Amygdala (alarmcentrum): herkent gevaar en blijft ‘aan’, zelfs als je nu veilig bent
-
Limbisch systeem (emotioneel geheugen): slaat pijn op en herhaalt automatisch bekende patronen
-
Prefrontale cortex (rationeel denken): schakelt uit bij stress — waardoor je ‘verstand’ niet meer helpt
Dit verklaart waarom je kunt weten dat iets niet gezond is —
en toch opnieuw in hetzelfde patroon stapt.
Van trauma naar gedrag: hoe je patronen ontstaan
De manier waarop je vroeger moest overleven
bepaalde hoe je vandaag functioneert.
– Pleasen? Misschien was liefde iets dat je moest verdienen.
– Altijd alert? Misschien moest je een ouder ‘lezen’ om je veilig te voelen.
– Moeite met grenzen? Misschien werden ze nooit gerespecteerd.
– Steeds opnieuw toxische relaties? Misschien voelt jouw systeem dat als ‘normaal’.
Je doet dit niet omdat je zwak bent.
Maar omdat jouw lichaam nog steeds denkt dat het moet overleven.
En hier zit de sleutel: Als je niet bewust werkt aan het herschrijven van deze patronen, zal je zenuwstelsel steeds opnieuw dezelfde dynamieken aantrekken. Niet omdat je dat wílt, maar omdat het ‘veilig’ voelt voor je systeem.
Hoe heling echt begint – en waarom het dieper mag gaan
Heling is geen “mentale oefening”. Het vraagt om een holistische benadering.
Niet alleen inzicht, maar ook integratie. Niet alleen begrijpen, maar ook belichamen.
✧ 1. Bewustwording – zie het patroon
– Herken je overlevingsstrategieën
– Breng je triggers in kaart
– Zie zonder oordeel hoe jouw verhaal je gevormd heeft
✧ 2. Het lichaam betrekken – kalmeer je systeem
– Lichaamsgerichte oefeningen, ademwerk, aarding
– Niet langer dissociëren, maar weer leren voelen
– Veiligheid bouwen van binnenuit
✧ 3. Je overtuigingen herschrijven
– Wat leerde je als kind over liefde en je waarde?
– Welke overtuigingen draag je nog mee die niet van jou zijn?
– Hoe kun je nieuwe waarheden gaan belichamen?
Codependentie en trauma – de verborgen verbinding
Codependentie is vaak geen karaktertrek, maar een oude overlevingsstrategie.
Wanneer liefde voorwaardelijk was, leerde je aanpassen, pleasen, verdwijnen.
Wanneer je grenzen werden genegeerd, leerde je dat jouw ‘nee’ geen waarde had.
De weg terug begint met het durven voelen
wat jij zolang hebt onderdrukt:
jouw behoeften. Jouw pijn. Jouw kracht.
Je hoeft het niet in één keer te begrijpen
Je hoeft niet sterk te zijn om te beginnen.
Je hoeft alleen maar bereid te zijn om zacht te kijken
naar wat je ooit heeft beschermd — en nu niet meer nodig is.
Misschien herken je jezelf in deze woorden. Misschien voel je dat het tijd is.
Welke stap je ook zet — het is een stap naar jezelf.
En dat is altijd de juiste richting.
Wil je ontdekken waar jij staat?
Doe de zelftest en krijg helderheid over je patronen, je plek op het spectrum van codependentie en hoe jouw systeem mogelijk nog in overleving staat.