Trauma Bonding. Waarom je blijft ondanks de pijn (en hoe je jezelf terugvindt)

Liefde die verwart, verwondt of verslaafd maakt, is geen liefde.

Ontdek de signalen van trauma bonding, de link met codependentie en hoe je écht kunt loskomen. Van binnenuit.

Trauma Bonding – Waarom je blijft ondanks de pijn

Herken de binding. Herstel je verbinding met jezelf.

Je wéét dat het niet goed is. En toch blijf je.

Je hoopt, sust, verklaart, twijfelt. Soms denk je misschien dat het aan jou ligt.

Dat je rustiger zou moeten reageren, beter communiceren, zachter zijn.

Maar diep vanbinnen voel je dat dit geen liefde is die je vult.

Het is liefde die je leegtrekt.

Wat is een trauma bond?

Een trauma bond is geen verbinding gebaseerd op liefde, maar op overleving.

Het ontstaat wanneer je je hecht aan iemand die je tegelijkertijd pijn doet.

In relaties met een narcist of iemand met manipulatief gedrag, ontstaat dit vaak razendsnel. Niet omdat je zwak bent, maar omdat je systeem gewend is geraakt aan verwarring, onveiligheid of emotionele afwezigheid.

De relatie voelt intens, vertrouwd, heftig, verslavend. Maar wat je voelt is géén veilige hechting.

Het is de afwisseling van warmte en straf, liefde en afwijzing, aandacht en afstand. Daardoor gaat je brein snakken naar bevestiging.

En je hart blijft hopen op de versie van de ander die je soms te zien krijgt.

Herken je dit in jezelf? 10 signalen van een trauma bond

10 signalen dat je in een trauma bond zit

1. Je voelt je afhankelijk van de ander

2. Je zoekt voortdurend bevestiging

3. Je wordt gestraft zodra je een grens stelt

4. De ander wisselt warmte af met afstand

5. Je blijft hopen dat het ooit beter wordt

6. Je voelt je schuldig als je aan loslaten denkt

7. Je twijfelt constant aan jezelf

8. Je lichaam staat voortdurend gespannen en alert

9. Je voelt dat het niet klopt – maar praat het toch goed

10. Je bent bang voor wat er met jou gebeurt als het echt voorbij is

Een trauma bond herken je niet altijd aan wat er gebeurt, maar aan hoe je je diep vanbinnen voelt.

Verward. Verlaten. En toch vast.

Wat trauma bonding feitelijk is

Trauma bonding is geen liefde, maar een verslavende hechting aan onveiligheid.

Het ontstaat wanneer warmte en straf elkaar blijven afwisselen. In de psychologie heet dit intermittent reinforcement — een patroon waarin je soms beloond wordt, dan weer gekwetst, en dan weer hoop krijgt.

Je systeem raakt daaraan gewend. Niet omdat je zwak bent, maar omdat je lichaam overleefde op deze manier.

• Bij warmte of aandacht komt dopamine vrij → hoop, verbinding, euforie

• Bij afstand, stilte of straf stijgt je adrenaline en cortisol → paniek, stress

• En zodra het “goed” lijkt → volgt opluchting, en de cyclus begint opnieuw

Je raakt dus niet verslaafd aan de persoon, maar aan het spel van beloning en afwijzing.

Het is je zenuwstelsel dat probeert te overleven in een omgeving die voelt zoals vroeger: onvoorspelbaar, verwarrend en niet veilig.

De diepe wond bij de codependent

Codependents zijn vaak opgegroeid in een omgeving waar liefde verwarrend of onvoorspelbaar was.

Liefde voelde niet vanzelfsprekend, maar als iets waar je je best voor moest doen.

Je leerde jezelf af te stemmen.

Je werd goed in scannen, in pleasen, in aanpassen.

Niet omdat je dat wilde, maar omdat je veiligheid zocht in situaties die onveilig voelden.

Je voelde je vaak verantwoordelijk voor de sfeer in huis, of voor de emoties van een ouder.

Alsof het jouw taak was om alles ‘goed te maken’, zodat er rust kwam.

Je leerde dus dat als jij je aanpast, het veiliger voelt.

En dat als het pijn doet, het waarschijnlijk aan jou ligt.

Die imprint draag je mee.

Niet als bewuste overtuiging, maar als automatische reflex in je zenuwstelsel.

Waarom de narcist ‘veilig’ voelt

Een narcist herkent die open wond in jou. Vaak gebeurt dat onbewust.

En waar jij snakt naar erkenning, verbinding en eerlijkheid… snakt de narcist naar controle, bevestiging en macht.

In het begin lijkt het perfect. Je wordt gezien, bewonderd, begeerd. Maar langzaam verandert de dynamiek. Jij geeft steeds meer, buigt verder, rationaliseert hun woede, ontrouw of kritiek.

Want je wil niet wéér falen. Niet wéér iemand verliezen.

En dus hoop je dat het misschien weer wordt zoals het was aan het begin.

Dat is de valkuil. Trauma bonding is niet het resultaat van liefde, maar van een cyclus waarin jij steeds verder verwijderd raakt van jezelf.

Liefde of Trauma Bond?

Liefde is soms stil, maar nooit verwarrend. Een trauma bond is vaak intens, maar onveilig.

Liefde geeft ruimte aan wie je bent.

Een trauma bond vraagt dat je verdwijnt om de ander te behouden.

Wat gebeurt er in je lichaam?

Trauma bonding leeft niet in je hoofd. Het leeft in je systeem.

Je zenuwstelsel raakt verslaafd aan de prikkel en beloningscyclus.

• Je voelt je euforisch bij contact
• In paniek bij afstand
• Verdoofd bij kritiek
• En diep wanhopig bij dreigend verlies

Deze constante dreiging activeert je overlevingsdelen: pleasen, bevriezen, fawnen.

Je staat continu ‘aan’. Je lijf scant, je buik trekt samen, je adem zit hoog.

En hoewel je denkt dat het liefde is…vertelt je lichaam iets anders.

De innerlijke stem van de trauma bond

• Ik weet dat het me pijn doet en langzaam leegtrekt… maar als ik loslaat, voelt het alsof ik geen lucht meer krijg.

• Zonder hem/haar voel ik me zo alleen. Alles voelt dan leeg.

• Misschien overdrijf ik gewoon. Ik ben ook wel gevoelig.

• Het was vast mijn toon. Of dat ik het op het verkeerde moment zei.

• Hij/zij is ook gewoon moe. Of bang. Of getriggerd.

• Soms is het ook zó fijn tussen ons… dan voel ik alles weer.

Herken je dit soort gedachten?

Dan spreekt niet je volwassen bewustzijn, maar het deel in jou dat leerde om liefde vast te houden door jezelf los te laten.

Waarom je niet zomaar loskomt

“Waarom ga je dan niet gewoon weg?”

Die vraag klinkt simpel, maar is pijnlijk onwetend.

Want trauma bonding is geen rationele keuze.

Het is een systeem dat jou vasthoudt vanuit angst, schuld en hoop.

Je bent bang voor wat er met je gebeurt als je loslaat.

Voor de pijn.

De leegte.

De identiteitscrisis.

Misschien denk je zelfs: “Zonder hen heb ik niets meer.”

Maar wat je dan voelt…

is geen liefde.

Dat is afhankelijkheid, ontstaan uit innerlijke breuken die nooit zijn gezien.

Wat er nodig is om écht los te komen

Niet nóg een analyse. Niet nóg een gesprek.

Wat je nodig hebt is veiligheid in jezelf.

• Zenuwstelselregulatie: zodat je lichaam voelt dat het mag loslaten
• Rouw: over wat je nooit echt hebt gehad, maar wel zo graag wilde
• Erkenning: van hoe diep je dit patroon hebt gedragen
• Herprogrammering: van de overtuiging dat jij liefde moet verdienen
• Innerlijk leiderschap: zodat jij weer aan het roer komt te staan

Dat doe je niet in één keer.

Dat doe je stap voor stap.

Met zachtheid, grenzen en diepe verantwoordelijkheid.

Je was loyaal. Niet dom.

Je systeem koos veiligheid boven vrijheid. Maar nu is het tijd om terug te kiezen voor jezelf.

Liefde is geen mindfuck. Geen cyclus van hoop, pijn en spijt.

Liefde maakt je niet kleiner.

Liefde breekt je niet af.

Liefde vraagt niet dat je verdwijnt.

De binding loslaten is pijnlijk.

Maar het is ook het begin van je bevrijding.

Reflectievraag voor jou

Wat houd je écht vast?

De ander, of de hoop dat het ooit weer wordt zoals in het begin?

En als het die hoop is…

Welk deel in jou klampt zich daaraan vast?

Het deel dat al te vaak is achtergelaten, afgewezen of niet gezien?

→ Je hoeft niet alles in één keer los te laten.

Maar misschien wél het deel in jou dat keer op keer verdwijnt om liefde niet kwijt te raken.

Herken je jezelf hierin?

Je hoeft het niet alleen te doen.

Mijn 16-weekse traject is bedoeld voor wie wil loskomen uit patronen van afhankelijkheid, pleasen en zelfverlies. Voor wie wil thuiskomen in zichzelf.

→ Vraag hier de gratis zelftest aan – Ben ik codependent?

→ Lees meer over het 16-weekse traject