Wat is Codependentie?

En waarom je patronen niets zeggen over je waarde, maar alles over je overlevingskracht.

Lang dacht ik dat dit gewoon was wie ik was. Altijd geven. Altijd zorgen. Altijd voelen voor de ander.

Tot ik ontdekte dat dit geen liefde was, maar overleving. En dat wat ik ‘mijn persoonlijkheid’ noemde, in werkelijkheid een oud beschermingsmechanisme was.

Je bent niet ‘te gevoelig’. Je bent afgestemd geraakt op gevaar.

Codependentie is geen karakterfout. Het is een diepgeworteld overlevingsmechanisme dat ontstond toen jij als kind veiligheid, liefde en erkenning moest verdienen.

Door je aan te passen. Door te zorgen. Door jezelf op de tweede plaats te zetten.

Wat ooit begon als overlevingsstrategie, is nu een patroon dat je relaties, je keuzes en je gevoel van eigenwaarde beïnvloedt.

Codependentie is:

Je eigen gevoelens en behoeften negeren om de verbinding niet te verliezen
Altijd bezig zijn met de stemming, wensen en reacties van anderen
Moeite hebben met grenzen voelen of aangeven
Je verantwoordelijk voelen voor hoe een ander zich voelt
Pleasen, aanpassen en zorgen verwarren met liefde
Steeds opnieuw in ongelijkwaardige of toxische relaties belanden
Continu op zoek zijn naar bevestiging, maar jezelf niet écht voelen

Hoe ontstaat codependentie?

Codependentie ontstaat al vroeg in je leven:

Als je opgroeide in een omgeving waar liefde voorwaardelijk was
Als je leerde dat zorgen voor een ander belangrijker was dan jezelf zijn
Als je gevoelens werden genegeerd, ontkend of belachelijk gemaakt
Als je de verantwoordelijkheid droeg voor de stemming van je ouders

Je leerde: ik moet me aanpassen om liefde te verdienen.

En dat patroon is nu nog steeds actief.

Het zit niet alleen in je hoofd.

Het leeft in je lichaam.

Codependentie leeft diep in je zenuwstelsel en limbisch systeem:

Je zenuwstelsel koppelt veiligheid aan aanpassen
Je limbisch systeem koppelt liefde aan overleven
Je waarde lijkt afhankelijk van hoe goed je zorgt voor anderen

Zelfs als je rationeel wéét dat een situatie ongezond is, voelt loslaten als een bedreiging.

Niet omdat je zwak bent, maar omdat je systeem nog niet weet hoe echte veiligheid voelt.

Waarom veel hulp niet werkt

Je hebt misschien al therapie geprobeerd. Gelezen, gemediteerd, grenzen geoefend.

Maar als je zenuwstelsel nog staat afgesteld op pleasen en scannen, blijft ‘nee’ zeggen voelen als gevaar. Zolang het lichaam niet is meegenomen in herstel, blijft oude pijn je keuzes bepalen.

Echte heling begint met erkenning – én het lichaam

Herstel van codependentie vraagt:

Bewustwording

Zien waar jij jezelf verliest in plaats van jezelf te veroordelen.
Zenuwstelselregulatie

Leren voelen dat jij veilig bent in jezelf, niet in de reactie van een ander.
Herprogrammeren van je limbisch systeem

Zodat liefde niet langer voelt als overleven.
Terughalen van afgesplitste delen

Je innerlijke kind, je tiener, je beschermingsstrategieën –

alles wat je ooit moest opgeven om erbij te horen.
Grenzen voelen én bewaken

Zonder schuld, zonder uitleg. Een ‘nee’ voor de ander is een ‘ja’ voor jezelf.
Een gezonde relatie met jezelf opbouwen

Want zolang je jezelf niet voelt, blijf je zoeken naar erkenning buiten jezelf.