Het begon niet bij je ex.
Hoe oude wonden de aantrekkingskracht tot narcisme verklaren.
De relatie was niet het begin, maar een spiegel van iets dat veel eerder begon. Iets dat nu eindelijk gezien mag worden.
Een waarheid die vaak wordt gemist
Veel mensen denken dat het narcistisch misbruik begon bij hun laatste relatie. Alsof die ene persoon, vaak een ex-partner, de oorzaak is van alle pijn, verwarring en zelfverlies.
Maar dat is zelden de hele waarheid.
Wie ooit écht diep verwikkeld raakte in een destructieve relatie met een narcist, heeft die dynamiek onbewust al veel eerder leren kennen. Niet in een relatie, maar in je kindertijd. Niet door een partner, maar door een ouder of verzorger. Daar waar liefde werd verward met aanpassing. Waar je veiligheid vond in overleven. Waar je leerde dat jezelf zijn niet genoeg was.
Codependentie ontstaat niet zomaar. Het is een diep verankerd patroon. En waar codependentie is, is altijd een oorsprong. Altijd een narcist.
Soms lijkt het alsof alles begon bij die ene partner. Maar in werkelijkheid raakte het iets aan dat veel dieper geworteld is.
De relatie met een narcistische partner is vaak een keiharde spiegel van wat je eerder al hebt meegemaakt, maar nooit volledig hebt kunnen zien of erkennen. Dat kan pijnlijk en verwarrend zijn.
Toch schuilt juist daarin een opening naar erkenning, naar dieper bewustzijn, naar het zien van de wond die al langer in je leefde.
De narcist is zelden de oorsprong van je pijn, maar wél de spiegel ervan.
Misschien kon je in je jeugd nog niet benoemen wat er gebeurde.
Een ouder die je emoties negeerde of afwees, die liefde afhankelijk maakte van je gedrag, of die jou liet zorgen voor zijn of haar welzijn, terwijl jij zelf nog kind was.
Misschien was er geen zichtbare mishandeling, maar juist een voortdurende emotionele leegte, controle of subtiele manipulatie.
Dit zijn omstandigheden waarin jouw systeem leerde dat liefde iets is waarvoor je hard moet werken.
Dat je moet pleasen om conflict te vermijden.
Dat grenzen egoïstisch zijn.
En dat jouw behoeften ondergeschikt zijn aan de ander.
Je zenuwstelsel voelde zich thuis in wat onveilig was.
Je werd niet verliefd op een narcist omdat je dat wilde.
Je herkende iets. Niet met je hoofd, maar met je systeem. Iets ouds, iets vertrouwds.
Je zenuwstelsel voelde zich vertrouwd met het onvoorspelbare.
De highs en lows, de spanning, het pleasen om gezien te worden…
Het voelde als ‘liefde’, omdat het leek op vroeger.
Wat er werkelijk gebeurde… Je systeem leefde al vanuit overleving. Je viel niet voor de persoon, maar voor een bekend patroon. Jullie kernwonden herkenden elkaar. Ze trokken elkaar aan als magneten.
Zonder erkenning van je overlevingsmechanismen blijf je onbewust zoeken naar wat ooit ontbrak. En zo herhaal je precies datgene wat ooit pijn deed, in de hoop dat het dit keer wel anders zal zijn.
Dit is hoe trauma zich herhaalt, als een innerlijk script dat je keer op keer doorloopt.
Een nieuwe partner, andere naam, maar dezelfde onderliggende dynamiek.
Want je trekt aan wat je onbewust gelooft dat liefde is.
En zolang het innerlijke patroon niet verandert, zal de buitenwereld het blijven spiegelen.
Juist in de liefdesrelatie komt alles samen. De hechting, de hoop, de hunkering om wél gezien te worden. En precies daarom werkt de relatie met een narcistische partner vaak als ultieme katalysator.
Wat deze relatie anders maakt dan eerdere ervaringen met ouders, vrienden of collega’s, is de intensiteit. De overgave. De intieme verbinding.
Daarom is juist deze relatie vaak de breeklijn in het leven van een codependent.
Het moment waarop je niet meer verder kunt zoals voorheen.
Het masker valt. De realiteit dringt door. Je voelt, dit gaat niet meer.
En precies daar begint het werkelijke herstel. Niet door de narcist te willen begrijpen of vergeven, maar door jezelf terug te halen uit een leven van aanpassen, pleasen en overleven.
Werkelijk herstel begint niet met boeken lezen of begrijpen wat er gebeurde. Het begint met erkennen dat dit patroon dieper zit.
Dat het geen toeval is, geen incident, maar een herhaling van iets ouds.
Daarom vraagt heling om het verzachten van je jeugdwonden, het reguleren van je zenuwstelsel, het herstellen van je zelfbeeld, het doorbreken van de dynamiek van aantrekken en terugtrekken, en het werkelijk leren voelen wat van jou is en wat je mag loslaten omdat het niet langer bij je past.
Misschien is het pijnlijk om te beseffen dat deze relatie niet de oorzaak was, maar het gevolg.
Maar het is ook bevrijdend. Want wat je ooit geleerd hebt, kun je ook ontleren.
Wat zich ooit als liefde voordeed, kun je gaan herkennen als overleving.
En vanaf daar kun je kiezen. Voor jezelf.
Voor echte verbinding. Voor leven in waarheid. Voor vrijheid die van binnenuit komt.
Herken je jezelf in dit verhaal? Dan is dit misschien het juiste moment om verder te gaan.
Bekijk het traject of plan een gratis gesprek
Een open en eerlijk boek dat erkenning geeft aan wat jij misschien ook hebt meegemaakt.
Een verhaal dat de rode draad van codependentie blootlegt en laat zien hoe je jezelf stukje voor stukje kunt terughalen.