De aantrekkingskracht tussen codependent en narcist – Waarom tegenpolen elkaar vasthouden
Ze lijken elkaars tegenpool. Maar diep vanbinnen… raken ze elkaar precies waar het pijn doet — én waar het vertrouwd voelt.
De zorgzame codependent. De zelfgerichte narcist.
Het lijkt onbegrijpelijk: waarom blijven deze twee elkaar steeds opnieuw vinden? Waarom voelt de één zich verantwoordelijk en leeggezogen, terwijl de ander de controle houdt – vaak zonder écht te verbinden?
Wat als de aantrekkingskracht geen toeval is, maar een herkenning van oude pijn?
Liefde voelt vaak als wat je kent, niet wat je nodig hebt
Codependents zijn vaak opgegroeid in een omgeving waarin liefde niet veilig of voorspelbaar was.
Misschien werd je gezien als ‘de sterke’, ‘de brave’ of ‘de aanhankelijke’. Je leerde om te zorgen, te pleasen, en je gevoelens weg te stoppen – in ruil voor een beetje liefde, goedkeuring of rust.
Je zenuwstelsel raakte gewend aan spanning.
Onvoorspelbaarheid werd je norm. En dus voelt het vertrouwd wanneer iemand intens is, claimend, grillig of afstandelijk.
Je herkent het als ‘chemie’ – maar wat je eigenlijk voelt, is de activatie van oude overlevingspatronen.
Het limbisch systeem herkent trauma als vertrouwd
De aantrekkingskracht is biologisch verklaarbaar.
In je hersenen zit een systeem dat gevaar of veiligheid herkent op basis van vroegere ervaringen: het limbisch systeem.
Wanneer je als kind liefde moest verdienen, raak je als volwassene aangetrokken tot situaties waarin je je weer moet bewijzen. Je zoekt – onbewust – naar bevestiging van je oude pijn:
“Zie je wel, ik ben niet genoeg.”
En je hoopt op het tegenovergestelde: “Misschien zie je mij nu wél.”
De narcist – vaak charmant, krachtig of intens in het begin – raakt precies dát stuk aan: je verlangen om eindelijk wél gekozen te worden.
Maar in plaats van heling… wordt het een herhaling.
Hechtingsstijlen: de codependent is vaak angstig, de narcist vermijdend
De dynamiek tussen een codependent en een narcist is ook te verklaren via hechtingsstijlen.
De codependent zoekt nabijheid, geruststelling, bevestiging.
De narcist wisselt tussen aantrekken en afstoten – waardoor die bevestiging juist steeds wordt teruggetrokken.
Zo ontstaat er een pijnlijke dans:
De één klampt zich vast, de ander neemt afstand.
En beide blijven gevangen in hun eigen overlevingsstrategie.
Het voelt intens. Maar het is geen liefde – het is hechting + trauma.
Waarom het zo moeilijk is om los te komen
Wat het extra ingewikkeld maakt:
De narcist spiegelt in het begin jouw diepste verlangen. Je voelt je gezien, begeerd, speciaal.
Maar zodra je emotioneel investeert, verschuift het patroon.
Dan begint het spel van afwijzing, schuld, verwarring.
En jouw innerlijke kind denkt: “Als ik nog liever ben… als ik me nog beter aanpas… dan blijft de liefde.”
Het is geen bewuste keuze om te blijven. Het is een traumareactie.
Je zenuwstelsel herkent die verwarring als ‘normaal’.
De eerste stap: bewustwording van de dynamiek
Zolang je denkt dat deze relatie ‘anders’ is – of dat jij het probleem bent – blijf je gevangen in die cirkel.
De eerste stap naar werkelijke bevrijding is zicht krijgen op het patroon.
Niet met schaamte, maar met mildheid:
Je zocht liefde. Je vond een spiegel.
En die spiegel laat zien wat nog geheeld mag worden.
Liefde mag veilig zijn – geen strijd
Je hoeft je niet te bewijzen om geliefd te zijn.
Je hoeft geen pijn te verdragen om gezien te worden.
Liefde hoort geen puzzel te zijn, maar een bedding.
Herken je jezelf hierin?
Dan ben je niet zwak, maar wijs geworden.
En misschien… is dit het begin van iets nieuws:
Een liefde waarin jij jezelf niet meer hoeft te verliezen.
Voor wie verder wil kijken dan de oppervlakte – lees, voel en herken.
Twijfel je of je jezelf hierin herkent? Doe de zelftest: Ben ik codependent
Wil je deze patronen doorbreken? Boek een Clarity Talk – Gratis en Verhelderend
Meer herkenning en uitleg?Bekijk de blogs over liefde, trauma en patronen