Waarom rust onveilig voelt – De schaduwkant van emotionele intensiteit bij codependentie
Je zegt dat je liefde zoekt.
Verbondenheid. Warmte. Stabiliteit.
Maar zodra het dichtbij komt…
wanneer iemand oprecht is, betrouwbaar, rustig —
dan voel je het tegenovergestelde van veiligheid.
Onrust. Afkeer. Zelfs verveling.
En je begrijpt jezelf niet meer.
“Waarom voelt dit niet goed?”“Waarom mis ik hem/haar die me wél van slag bracht?”“Waarom voelt echte liefde alsof er iets ontbreekt?”
Je bent niet gek. Je lichaam liegt niet.
Maar het heeft wel iets anders geleerd.
Wanneer je zenuwstelsel liefde heeft geleerd als spanning, voelt rust onveilig en leeg.
Als je bent opgegroeid in een omgeving waarin liefde onvoorspelbaar was,
waar emotionele veiligheid ontbrak en waar je moest pleasen of overleven,
dan heeft je systeem één ding geleerd:
“Liefde is intens. Liefde is onvoorspelbaar. Liefde is een honger.”
Je zenuwstelsel raakte gewend aan pieken en dalen.
Aan cortisol. Aan adrenaline.
Aan wachten op bevestiging, smachten naar aandacht, vrezen voor afwijzing.
En dat patroon is verslavend.
Dus wanneer je iemand ontmoet die stabiel is,
die geen spelletjes speelt,
die rust brengt in plaats van spanning…
dan voelt dat voor je systeem niet als ‘liefde’.
Het voelt als leegte. Als ‘niets’.
“Er is geen chemie.”“Ik voel niks bijzonders.”
In werkelijkheid:
je systeem voelt geen dreiging – en dus mist het herkenning.
Je brein zoekt geen liefde, maar herkenning — en dat is vaak precies wat pijn deed.
Je limbisch systeem, het emotionele geheugen van je brein, herkent liefde niet als rust.
Het herkent liefde als trigger, reactie, aantrekking en afstoting.
Elke intense relatie uit het verleden, hoe pijnlijk ook, heeft neurologische paden gebrandmerkt in je systeem.
De highs (love bombing, spanning, seks, emotionele drama’s)
werden gekoppeld aan ‘liefde’.
En zoals bij elke verslaving:
hoe destructiever de piek, hoe dieper het gemis.
“Ik weet dat het niet goed voor me was… maar ik verlang er nog steeds naar.”
Dat is geen echte liefde.
Dat is limbisch hunkeren.
Wat voelt als verbinding, is soms niets meer dan overleving verkleed als liefde.
Veel codependents verwarren binding met verbinding.
Maar waar echte verbinding ontstaat vanuit veiligheid, wederkerigheid en rust,
ontstaat trauma-binding juist vanuit angst, onveiligheid en overleving.
In trauma-binding zit:
-
intense aantrekking die voelt als noodzaak
-
jezelf verliezen in de ander
-
angst om verlaten te worden en tegelijk jezelf wegcijferen
Het voelt als liefde. Maar het is een echo van oude pijn.
En zolang je dat niet herkent, blijf je rust verwarren met ‘saai’ —
en drama met ‘passie’.
Wat je intens voelt, is vaak niet liefde, maar een oude wond die geraakt wordt.
Het lichaam zoekt wat het kent.
En als liefde vroeger iets was dat je moest verdienen,
dan voelt iets pas ‘echt’ wanneer het moeite kost.
Veel mensen met een codependente achtergrond kiezen (onbewust) partners die emotioneel onveilig of afwijzend zijn, niet omdat ze dat willen, maar omdat het vertrouwd voelt.
Wat intens voelt, is niet altijd liefde. Veel ‘chemie’ is in werkelijkheid een oude wond die wordt geactiveerd.
Je lichaam herkent de spanning van vroeger… en noemt het aantrekkingskracht.
Als rust je afstoot, is dat geen teken dat het niet klopt, maar dat er iets geheeld wil worden.
Echte liefde vraagt geen strijd.
Ze vraagt om ruimte. Om vertrouwd raken met rust.
Om het herschrijven van je verhaal - van overleven naar thuiskomen.
-
Erken het patroon – zonder oordeel
Je bent niet emotioneel beschadigd. Je bent geconditioneerd.
-
Werk aan lichaamsbewustzijn
Leer je zenuwstelsel opnieuw te reguleren.
Rust is een vaardigheid die je kunt opbouwen.
-
Herprogrammeer je overtuigingen over liefde
Liefde hoeft niet intens of meeslepend te zijn om echt te zijn.
Het mag kalm zijn. Stevig. Stil.
-
Laat het verleden doorvoelen – niet herhalen
De aantrekkingskracht tot onveiligheid verdwijnt
wanneer je leert dragen wat vroeger te pijnlijk was.
Je zegt dat je liefde zoekt, maar je systeem zoekt herkenning. En dat voelt zelden veilig als je alleen drama kent.
Als rust onveilig voelt, ligt de sleutel niet in méér spanning…maar in het helen van het deel in jou dat veiligheid nog niet herkent als liefde.
Echte liefde is niet altijd een vuurzee. Soms is het een kalm meer waar je eindelijk mag uitademen.
En misschien voelt dat eerst onwennig.
Maar het is precies daar waar heling begint.
Herken jij jezelf in dit patroon — dat rust eerder voelt als leegte dan als liefde?
Je bent niet alleen.
Wat jouw systeem nu nog afwijst, is precies wat je ooit hebt gemist: veiligheid zonder voorwaarden.
Wil je verder verdiepen in de dynamiek tussen liefde, triggers en oude pijn?
Lees dan ook:
De Ultieme Spiegel – Waarom liefde zoveel triggert bij codependents
Over hoe relaties je precies laten zien waar je nog niet vrij bent.
Ontdek hier via de gratis zelftest waar jij staat:
Een eerste stap naar helderheid en echte verbinding, met jezelf.