Aantrekkingskracht begint niet in het hart — maar in je hersenen

Wat je ‘chemie’ noemt,

is in werkelijkheid een cocktail van biochemische processen:

dopamine, oxytocine, cortisol, adrenaline.

Die cocktail zorgt voor het vuurwerkgevoel:

• Je voelt je euforisch, geactiveerd, levend

• Je denkt aan niets anders dan die persoon

• Je wil méér, vaker, intenser

En net als bij een verslaving:

hoe onvoorspelbaarder de beloning, hoe sterker de drang.

Dit heet het intermittent reward effect —

je systeem wordt gek op de spanning van ‘krijg ik liefde of niet?’

Zeker voor mensen met codependente patronen

wordt die spanning verslavend, omdat het zó bekend voelt.

Wat gebeurt er in je lichaam bij ‘chemie’?

• Dopamine

  → Wordt geactiveerd bij elke vorm van hoop, aandacht of beloning.

  Zorgt voor fixatie en het najagen van de ander.

• Oxytocine

  → Het hechtingshormoon. Komt vrij bij aanraking, seks, zelfs bij excuses.

  Bindt je aan iemand — ook als het onveilig is.

• Cortisol & adrenaline

  → Verhogen bij stress, onzekerheid of aantrekken-afstoten.

  Je raakt ‘aan’ — en verwart dat met ‘aangetrokken zijn’.

En precies dát is het gevaar:

Je lichaam voelt spanning — en noemt het liefde.

Chemie is vaak een herhaling, geen verbinding

Je voelt die klik.

Dat onweerstaanbare ‘iets’.

Maar wie je aantrekt, is zelden toevallig.

Het is vaak iemand die onbewust je oude pijn activeert:

• de afwezige ouder

• de onvoorspelbare verzorger

• de geliefde waar je steeds harder voor moest vechten

Je denkt: “Dit is bekend.”

Maar het is niet je hart dat dat zegt — het is je wond.

Hoe herken je het verschil tussen liefde en verslaving?

Chemie maakt je onrustig. Liefde laat je zakken.
Chemie vult een leegte. Liefde ontmoet je in je volledigheid.
Chemie roept angst op bij afstand. Liefde geeft ruimte zonder test.

Als je pas rust vindt als de ander bevestigt dat je goed genoeg bent…

dan ben je niet verliefd.

Dan ben je gevangen in een oud patroon

dat vraagt om heling — niet om herhaling.

Echte liefde is niet chemisch – ze is bewust

Je hoeft niet verdoofd te zijn om verbonden te zijn.

Je hoeft geen spanning te voelen om geraakt te worden.

Echte liefde:

– communiceert helder

– eert grenzen

– is aanwezig, ook als het moeilijk wordt

– laat jou jezelf zijn

– voelt veilig, niet verslavend

Ze groeit — langzaam, met wortels

in plaats van uitbarstingen die komen en gaan.

Je hebt niets verkeerd gevoeld.

Je chemie was écht, maar dat maakt het nog geen liefde.

Want wat vertrouwd voelt,

is soms precies datgene

wat je ooit moest verdragen om te overleven.

En nu is het tijd om iets nieuws te leren herkennen:

Verbondenheid zonder verdoving.

Aanwezigheid zonder angst.

Liefde zonder strijd.

Voel je je aangetrokken tot wie je pijn doet?

Verwarring tussen liefde en hechtingspijn is geen zwakte — het is een signaal van een oud patroon dat heling vraagt.

Je hebt niets verkeerd gevoeld.

Maar je mag nu leren onderscheiden wat je hart raakt…

en wat alleen je wond herhaalt.

Verken hier verder wat jouw systeem écht nodig heeft:

• Waarom rust onveilig voelt – De schaduwkant van emotionele intensiteit bij codependentie

• Wat intens voelt is niet altijd liefde – Over chemie, trauma en veilige verbinding

• De Ultieme Spiegel – Waarom liefde zoveel triggert bij codependents

• Doe de zelftest: Ben ik codependent?

Of ontdek meer over, Codependentie, Zenuwstelsel & Limbisch Systeem – Waarom Je Lichaam Vasthoudt aan Wat Pijn Doet