Er komt een moment waarop je beseft dat het trauma niet alleen zit in wat er toen is gebeurd
Het zit in wat je sindsdien bent gaan geloven.
Over jezelf.
Over liefde.
Over veiligheid.
Wat mij het meest heeft geholpen, was het besef dat ik mijn trauma niet opnieuw hoefde te beleven om het te helen. Ik mocht het herschrijven. Niet door middel van technieken die me weer overweldigden, maar door zachtheid, door lichaamswerk, door veiligheid in mijn zenuwstelsel.
Door mijn weg terug naar mezelf te vinden.
In deze blog ontdek je wat trauma werkelijk is en hoe het in je systeem verankerd raakt. Je leert hoe je compassie en bewustzijn kunt gebruiken om patronen los te laten die ooit je overleving dienden, maar je nu misschien tegenhouden.
Wat trauma écht is en waarom dat belangrijk is
De binnenwereld van trauma wat niemand je vertelt
Het woord trauma komt van het Grieks: “wond”. Maar trauma is niet de wond aan de buitenkant.
Het is de imprint aan de binnenkant.
Trauma is geen feit, het is een ervaring. Het is wat er in jou gebeurde toen iets te veel was, te snel, te overweldigend.
En je zenuwstelsel geen ruimte had om het te dragen.
De gebeurtenis kan allang voorbij zijn, maar de reactie leeft voort in je lichaam, je emoties, je overtuigingen, je gedrag.
Trauma is wat je moest wegdrukken.
Je kon geen nee zeggen.
Je kon niet huilen, boos worden of vragen stellen.
Je kon niet helemaal jezelf zijn, dus sloot je je af, om te overleven.
Trauma hoeft niet ‘groot’ te zijn
Veel mensen denken bij trauma aan mishandeling, misbruik of verlies.
Maar trauma kan ook ontstaan uit
- Altijd je emoties moeten inslikken
- Geen veilige hechting ervaren
- Op eieren lopen in je jeugd
- Geleerd hebben dat jij “te veel” bent
Trauma is elk moment waarop je zenuwstelsel overbelast raakte, en niemand je hielp het te reguleren.
Dus paste jij je aan.
Je trok je terug.
Je werd alert.
Je leerde scannen.
Je overleefde.
Hoe je zenuwstelsel trauma opslaat
Je brein werkt samen met je lichaam om je veilig te houden.
Bij trauma raken drie belangrijke gebieden uit balans:
-
Amygdala (alarmcentrum): herkent gevaar en blijft ‘aan’, zelfs als je nu veilig bent
-
Limbisch systeem (emotioneel geheugen): slaat pijn op en herhaalt automatisch bekende patronen
-
Prefrontale cortex (rationeel denken): schakelt uit bij stress — waardoor je ‘verstand’ niet meer helpt
Dit verklaart waarom je kunt weten dat iets niet gezond is en toch opnieuw in hetzelfde patroon stapt.
Van trauma naar gedrag: hoe je patronen ontstaan
De manier waarop je vroeger moest overleven
bepaalde hoe je vandaag functioneert.
– Pleasen? Misschien was liefde iets dat je moest verdienen.
– Altijd alert? Misschien moest je een ouder ‘lezen’ om je veilig te voelen.
– Moeite met grenzen? Misschien werden ze nooit gerespecteerd.
– Steeds opnieuw toxische relaties? Misschien voelt jouw systeem dat als ‘normaal’.
Je doet dit niet omdat je zwak bent.
Maar omdat jouw lichaam nog steeds denkt dat het moet overleven.
En hier zit de sleutel:
Als je niet bewust werkt aan het herschrijven van deze patronen, zal je zenuwstelsel steeds opnieuw dezelfde dynamieken aantrekken.
Niet omdat je dat wílt, maar omdat het ‘veilig’ voelt voor je systeem.
Hoe heling echt begint – en waarom het dieper mag gaan
Heling is geen “mentale oefening”. Het vraagt om een holistische benadering.
Niet alleen inzicht, maar ook integratie. Niet alleen begrijpen, maar ook belichamen.
1. Bewustwording – zie het patroon
Herken je overlevingsstrategieën
Breng je triggers in kaart
Zie zonder oordeel hoe jouw verhaal je gevormd heeft
2. Het lichaam betrekken – kalmeer je systeem
Lichaamsgerichte oefeningen, ademwerk, aarding
Niet langer dissociëren, maar weer leren voelen
Veiligheid bouwen van binnenuit
3. Je overtuigingen herschrijven
Wat leerde je als kind over liefde en je waarde?
Welke overtuigingen draag je nog mee die niet van jou zijn?
Hoe kun je nieuwe waarheden gaan belichamen?
Codependentie en trauma. De verborgen verbinding
Codependentie is geen karaktertrek, maar een oude overlevingsstrategie.
Wanneer liefde voorwaardelijk was, leerde je aanpassen, pleasen, verdwijnen.
Wanneer je grenzen werden genegeerd, leerde je dat jouw ‘nee’ geen waarde had.
De weg terug begint met het durven voelen wat jij zolang hebt onderdrukt: jouw behoeften. Jouw pijn. Jouw kracht.
Je hoeft het niet in één keer te begrijpen
Je hoeft niet sterk te zijn om te beginnen. Je hoeft alleen maar bereid te zijn om zacht te kijken naar wat je ooit heeft beschermd en nu niet meer nodig is.
Misschien herken je jezelf in deze woorden. Misschien voel je dat het tijd is.
Welke stap je ook zet het is een stap naar jezelf. En dat is altijd de juiste richting.
Wil je ontdekken waar jij staat?
Doe de zelftest en krijg helderheid over je patronen, je plek op het spectrum van codependentie en hoe jouw systeem mogelijk nog in overleving staat.